«گفتمان فلسفی مکتب اصفهان به‌دلیل چند عامل تاریخی و ساختاری نتوانست همانند فلسفه غرب جهانی شود. گسست تاریخی پس از ابن رشد، یکی از این دلایل بود. پس از ابن رشد، ارتباط طبیعی و دیالوگ مستمر میان فلسفه اسلامی و تفکر غربی دچار انقطاع شد. در حالی که غرب از طریق ترجمه آثار ابن رشد و دیگر فیلسوفان مسلمان به بازخوانی سنت فلسفی خود پرداخت، جهان اسلام به‌تدریج از این تعامل خارج شد. این گسست تاریخی باعث شد تا مکتب اصفهان در فضایی نسبتاً منزوی رشد کند.»
مطلبی که خواندید، بخشی از شماره دوم سلسله‌یادداشت‌های «هویت فرهنگی اصفهان» است که به کاوش در ریشه‌های فرهنگی دینی این شهر کهن در آینه تاریخ می‌پردازد. در شماره اول با ویژگی‌ها و مؤلفه‌های بارز مکتب فلسفی اصفهان آشنا شدیم و در شماره پیش رو، پس از بررسی نسبت میان عقل و وحی در این جریان فلسفی، ابتدا به دلایل این مسئله پرداخته می‌شود که چرا مکتب فلسفی اصفهان امکان جهانی‌شدن پیدا نکرد و سپس نقاط اشتراک آن با فلسفه پست‌مدرن مورد توجه قرار می‌گیرد:
ـ تلفیق عقل و وحی؛ مهم‌ترین نوآوری مکتب فلسفی اصفهان
