شهر موجودیتی یکپارچه است، ولی شیوه سامان یافتن دانش در جهان امروز موجب شده است که هر رشتهای خود را متولی بخشی از شهر بداند و این چنین به تکهتکه شدن شهر دامن بزند.
از اتوبان شهید همت وارد زیرگذر منتهی به خیابان سجاد-آزادگان – فرایبورگ میشوم. پیش از رسیدن به ایستگاه بی آر تی، از سه مسیر خیابان، یک مسیر به این اتوبوسها اختصاص مییابد؛ ابتدا با خط کشی، سپس با میخهای برجستهی در سطح آسفالت و نهایتا با موانع خیابانی.
ابتدای کوچه میایستم و به کیوسک نگهبان و اهرم راهبند مقابل آن نگاه میکنم. پرسشهایی در ذهنم شکل میگیرد: آیا اینجا یکی از کوچههای شهر من نیست؟ علت حضور نگهبان با آن اهرم سفید و قرمز راهبند -که عموما پایین است به نشانه «ورود ممنوع»- در ورودی این گذر به اصطلاح عمومی چیست؟