عظمت نهضت امام حسین(ع) در این است که خودآگاهی لازم را برای شناخت و تحلیل شرایط زمانه در اختیار ما قرار می‌دهد و ورای ترسی که دشمن درصدد ایجاد آن است، به انسان قدرت انتخاب صحیح می‌دهد.
امام حسین(ع) برای همیشه عاملی شد که معنای خودآگاهی را در هر عصری به انسان‌ها آموزش دهد تا متوجه شوند از راه دین و به روش حسین(ع) می‌توان در هر زمانی، خودآگاهانه زندگی کرد و همواره اتصال عهد خود را با حقیقت و یا نبوت محفوظ داشت و متوجه بود که سایه سیاه تبلیغات اموی نباید ما را از عهد نبوی غافل کند و به پوسیدگی در زندگی بکشاند. امویان مردم را از آن عالم باطنی که پیامبر اکرم(ص) پیام‌آور آن بود، غافل می‌کردند و حسین(ع) تجدیدکننده آن عهد و آن باطن بود و این جبهه هنوز گشوده است.
هر انسانی تا به زمان خود آگاهی نداشته باشد و راه رهایی از طلسم زمانه را نشناسد، نمی‌تواند درست زندگی کند و عظمت نهضت امام حسین(ع) در این است که خودآگاهی لازم را برای شناخت و تحلیل همان عهدی که در آن زندگی می‌کنیم، به ما می‌دهد.
مشی و روش دشمنان ما، مشی و روش ترس و رعب و پوچ کردن زندگی و گرم کردن بازار سازش و چاپلوسی بوده و تنها راه مقابله با آن، راه اباعبدالله(ع) است تا بتوانیم حیله‌های دشمن اموی را با خودآگاهی به شرایط تاریخی خود، درست تحلیل کنیم و طعمه نقشه‌های او قرار نگیریم، چرا که او واقعاً پیچیده‌تر از آن است که بتوان با عقل خود و بدون نور حسین(ع) از آن حیله‌ها گذشت.
اباعبدالله(ع) با روش خود، ما را به آنچنان خودآگاهی می‌رساند که هیچ وقت تلاش و تحرک مطابق با آن روش، به شکست منتهی نمی‌شود و دشمن امروز بشریت، همان دشمن حسین(ع) است در کربلا و حسین(ع) در مقام معصوم آمده تا ریزه‌کاری‌های فرهنگ دشمن را با تمام ابعادش به ما نشان دهد و نیز راه مقابله همه‌جانبه با آن را به ما بنمایاند. بقیه ائمه(ع) نیز حافظ رسالت کربلا بوده‌اند؛ کربلایی که می‌تواند ماورای ترسی که دشمن ایجاد می‌کند، به انسان قدرت انتخاب صحیح بدهد.
از کتاب «کربلا؛ مبارزه با پوچی‌ها»، نوشته اصغر طاهرزاده، انتشارات لب‌المیزان، ص 35
