یادداشت از محمد نیکزاد، کارشناس ارشد مدیریت فرهنگی_ چهاردهم آبان ماه با نام «روز فرهنگ عمومی» شناخته می‌شود. این نامگذاری که قدمتی بیش از یک دهه دارد و از سال ۱۳۸۷ رسمیت پیدا کرد، اتفاقاً از سوی شورایی با همین نام یعنی شورای فرهنگ عمومی صورت گرفت؛ چراکه شورای فرهنگ عمومی مسئولیت نامگذاری روزهای خاص را در تقویم رسمی کشور بر عهده دارد و مصوبات این شورا، پس از طرح در شورای عالی انقلاب فرهنگی نهایی می‌شود.
روز فرهنگ عمومی ایران، فرصتی است تا به اهمیت فرهنگ و هویت ملی‌مان بپردازیم؛ فرهنگی که ریشه در تاریخ کهن این سرزمین دارد و با تنوع اقوام و زبان‌ها غنای بیشتری یافته است.
فرهنگ، نه تنها آینه‌ای از گذشته ماست، بلکه راهنمایی برای آینده‌ای روشن‌تر نیز به شمار می‌آید. در دنیای امروز که تحت تأثیر جهانی شدن قرار دارد، حفظ و ترویج فرهنگ‌های بومی اهمیتی دوچندانی پیدا کرده است.
این روز به ما یادآوری می‌کند که باید به ارزش‌های فرهنگی‌مان احترام بگذاریم و آن‌ها را به نسل‌های آینده منتقل کنیم. از ادبیات و هنر گرفته تا آداب و رسوم محلی، هر کدام بخشی از هویت ما هستند. همچنین، روز فرهنگ عمومی فرصتی است برای بررسی چالش‌هایی که در مسیر حفظ فرهنگ خود داریم. رسانه‌ها، نهادهای آموزشی و خانواده‌ها نقش مهمی در این زمینه ایفا می‌کنند.
بیایید با همت جمعی، تلاش کنیم تا فرهنگ غنی ایران را زنده نگه داریم و آن را در عرصه جهانی معرفی کنیم. این روز را گرامی می‌داریم و بر اهمیت آن تأکید می‌کنیم؛ زیرا فرهنگ ما نه تنها میراثی از گذشته است، بلکه سرمایه‌ای برای آینده‌ای بهتر خواهد بود.
در پایان، امیدواریم با همت همه ایرانیان، روز به روز بر غنای فرهنگی کشورمان افزوده شود و همگان بتوانند از زیبایی‌های آن بهره‌مند شویم.
