حضرت ابالفضل‌العباس(ع) بخش اعظمی از شعر عاشورایی معاصر ایران را به خود اختصاص داده است. فداکاری، وفاداری، شجاعت، ایثار، ادب، غیرت، کرامت، استقامت، زیبایی و… از جمله ویژگی‌های مبرز آن حضرت است که شاعران به توصیف آن‌ها پرداخته‌اند. در ادبیات لبنان نیز درباره حضرت ابالفضل(ع)، دیگر فرزندان بنی‌هاشم و اصحاب امام حسین(ع) اشعاری سروده شده، هرچند از لحاظ کمی، این اشعار بسیار کمتر از اشعاری است که به توصیف شخصیت سیدالشهدا(ع) اختصاص دارد.
یکی از بارزترین ویژگی‌های حضرت عباس(ع) که در ادبیات ایران و لبنان مورد توجه قرار گرفته، شجاعت و دلیری ایشان است. شاعران هر دو منطقه با استفاده از تصاویر استعاری و تشبیهات زیبا، شجاعت حضرت عباس(ع) را به تصویر کشیده‌اند. در شعر معاصر ایران، شاعران با توصیف صحنه‌های نبرد و ایستادگی حضرت عباس(ع) در برابر دشمن، ایشان را نماد مقاومت و پایداری معرفی می‌کنند؛ برای مثال، قاسم مرام، شاعر آیینی در شعری، شجاعت حضرت عباس(ع) را با شجاعت امام علی(ع) مقایسه می‌کند و آن حضرت را وارث دلاوری‌های پدرش می‌داند: «یعنی علی پا در رکاب جنگ دارد/ حیدر به قتل مشرکین آهنگ دارد/ تیغ علی در دست عباس است اینجا/ مه، محو چشم مست عباس است اینجا.»
جملاتی که خواندید، بخش‌هایی از یادداشت «علمدار کربلا در شعر معاصر ایران و لبنان» است که به‌مناسبت ولادت قمر بنی‌هاشم(ع) در خبرگزاری ایکنا منتشر شده و در لینک زیر، قابل دسترس است:
